Trzy dni po wygryzieniu się z komórki młodej pszczoły, zabiera się ona do pracy w ulu. Po dziesięciu dniach następuje tak zwane „oblatywanie pszczół” czyli zapoznanie się młodej pszczoły z okolicą, w której znajduje się jej dom. Po czternastu dniach zaczyna się ich intensywna praca. Przynoszenie miodu, wody, pyłku i kitu do ula. Tak pracują aż do śmierci.
Kiedy „stara pszczoła” zajmuję się powyższymi pracami, młode pszczoły zajmują się larwami. Karmią je oraz ogrzewają swoim ciałem. Pszczoły odpowiedzialne za budowanie plastrów z wosku nazywane są „woszczkami”. Zajmują się również sprzątaniem komórki po wygryzionych młodych pszczołach oraz bronią ula przed nieproszonymi gośćmi.
Pszczoły żyją krótko. W ciągu lata nie dłużej niż pięć tygodni. Dłużej żyją tylko te, które wylęgną się jesienią. Ich wiek szacuje się wtedy na siedem miesięcy.
ZBIERANIE MIODU – pszczoła oprócz przynoszenia nektaru do ula zbiera także słodką rosę nazywaną spadzią lub miodunką. Zbiera ją z różnych drzew np.: dąb, klon, lipa oraz z drzew iglastych. Ciecz ta jest zlizywana przez pszczoły dzięki wyposażeniu w trąbkę.
Żeby przynieść do ula kroplę miodu, pszczoła musi odwiedzić kilkanaście kwiatów. Przy sprzyjających warunkach pogodowych i odpowiednim pożytku, silna rodzina jest w stanie jednego dnia przynieść do ula około 7 kg miodu. Taki wynik zależy, w dużej mierze, od siły rodziny.
Załamanie się pogody ma dla pszczół katastrofalny skutek. Kiedy występują majowe burze, a większość pszczół jest w terenie, nagłe załamanie się pogody jest w stanie uśmiercić tysiące z nich. Giną one głównie z wyziębienia.
Do najbardziej miododajnych roślin należą między innymi: akacja, gryka, lipa, koniczyna biała i wiele innych. Miód po przyniesieniu do ula jest składowany w komórce. Komórki nie są od razu zapełniane ponieważ najpierw pszczoły muszą usunąć z niej nadmiar wody. W przeciwnym razie miód zacząłby fermentować. Dlatego komórki zapełniane są stopniowo. Po zapełnieniu ich zostają zasklepiane woskiem. Poziom wody w nektarze przynoszonym do ula waha się od 60% do 80%, natomiast poziom cukrów wynosi od 20% do 40%.
Aby nektar, złożony w komórki, zgęstniał i odparował musi zostać przewietrzony ul. Tym również zajmują się pszczoły robotnice, które wykonują to zadanie przez wachlowanie skrzydełkami. W ten sposób pozbywają się z ula powietrza nasyconego parą wodną.
Pszczoły wykorzystują wodę do wytwarzania pokarmu dla larw. Zaobserwowano, że pszczoły chętniej piją wodę z błotek bądź gnojówek, ponieważ jest w nich więcej wartości odżywczych takich jak sole mineralne.
C.D.N.