Wrzos zwyczajny ( z łac. Calluna Vulgaris ) rośnie prawie w całej Europie oraz na obszarach Azji i Afryki.
Roślina ta występuje w skupiskach, w zróżnicowanych warunkach. Lubi ubogie, lekkie i przepuszczalne gleby o niskim pH ( 3,5-5,0 ) oraz słoneczne stanowiska. Odporne są na mróz i suszę.
Wrzos ceni się za obfite kwitnienie i występuje w wielu odcieniach fioletu, bieli, czerwieni i zieleni.
Kwitną ok 3-4 tygodnia ich wydajność miodowa zależy od ich zagęszczenia i waha się od 50 do 120 kg/ ha.
MIÓD WRZOSOWY
Miód wrzosowy w stanie płynnym ma galaretowatą konsystencję, a po skrystalizowaniu ma barwę brązową lub ciemnobrunatną.
Miód ten jest bardzo gęsty, więc przed ekstrakcją z ramek należy poddać go „ rozluźnieniu „ za pomocą specjalnego sprzętu. Ponieważ pozyskiwanie miodu wrzosowego jest bardzo trudne, należy on do jednego z najdroższych miodów.
Pozyskuje się go w porze, kiedy dni stają się coraz krótsze, dlatego ule ustawia się tak, by wschodzące słońce pobudzało owady do wczesnego rozpoczęcia pracy ( wylotami na wschód lub południowy wschód ).
Należy unikać stanowisk zacienionych, bo rośliny te znacznie lepiej nektarują na stanowiskach słonecznych.
ZASTOSOWANIE
Miód wrzosowy znajduje zastosowanie w leczeniu:
-
dróg moczowych ( pęcherza, nerek i kamicy nerkowej ),
-
prostaty.
Ma właściwości odmładzające dlatego znajduje także zastosowanie w kosmetyce. Dodawany do płynów do kąpieli, kremów i balsamów, uelastycznia skórę i wygładza ją.